Ne zaman dokunsan ruhuma,
Şiir oluyorsun damağımda,
Kalıyorsun.
Kandırmıyorsun,
Belki de ağlatıyorsun...
Bugün yüksek volümde London Grammar dinliyorum.
Erişilmezliğin işkencesini çoğaltıyor, ama olsun.
...
Ne zaman laflasak seninle,
Şiirler sana cevabım oluyor.
Şiir şiir doğuyorum seninle,
Hayır !
Şiir şiir akıyorsun içime.
Şair yanıma da inanasım geliyor o zaman...
Garip bir aşinalık,alışkanlık,
Kimliğin,kimliğimmiş gibi...
...
Hem nefes kadar yakınımda,
Hem de bilinmez bir diyarın kadını...
...
Ne zaman aşk filmi izlemeyi çekse canım,seni de çeker...
Ya da ne zaman ruhum seni istese,
Aşk filmlerini bir yudum teselli niyetine izlerim.
Bahara kar kokusu düşer ya hani,
Çiy düşer bazı bazı...
Bana da sen düşüyorsun,düşler boyu,
Zamanlarca...
Şairin oluyorum,şiirim oluyorsun hece hece,
Sımsıcak...
Ve akıyorsun damarlarımda hayat gibi.
En çok da öpmeden dokunmayı sevdim seninle.
Her günüme ayrı bir mısrasın sen...
Ve bilmiyorsun,
Bir şiirden kaç dizeyi yazıp yazıp çıkardığımı..!
