Bir ezan yükseldi minareden
Yankısı aksetti gökkubbeden
Rüzgarla karışıp Mekke’den
Bir dua işittim, sanki Kabe’den
Ve bir gül kokladım hasretten
Hepsinde Sen vardın Efendim
Gökyüzü bir gülşen, bulutlar güldü
Güneş hicab etmiş, ufuklar loştu
Hava, toprak, su hepsi bomboştu
Nazarımda yalnız Sen vardın Efendim
Ellerim titrek, yüreğim kuştu
Seni hayal etmek bile bir hoştu
Senden gayrı varlık bir yok oluştu
Varlığın özünde Sen vardın Efendim
(sallallahu aleyhi vesellem)
Melâl
