Boşanmalarda kadın, sosyal bir birey olarak; komşularıyla münasebetlerine devam eder, ev işleri, mutfak zaten her zaman yapageldiği günlük hayatıdır. Ve genellikle de mahkeme çocukları kadına verir. Kadın için yaşamında eksik olan yalnızca kocasıdır.
Erkek tüm bunların hemen hepsinden mahrumdur.
Çok erkek ev işi, mutfak şöyle dursun iki yumurta kırmasını beceremez.
Boşanınca eski sosyal çevresine de gitmez,gidemez. Çünkü yanında eşi olmayan bir erkek, böyle ortamlara nezaketen davet edilse bile, sığıntı hissi ile girmez.
Erkekler, yaşları ne olursa olsun; küçük çocukturlar.
Kendimden örnek vereyim; zaman zaman annem koltukta otururken, gidip ona sümsüklenir, başımı dizlerine yaslarım, hadi beni sev der gibi. O da bunu anlar ve başımı okşar sever beni. Evli de olsam bu şımarıklığı zaman zaman yaparım anneciğime. Dediğim gibi, biz erkekler,yaşımız 50 de olsa,60 da olsa, annelerimizin küçük yaramaz oğullarıyızdır.
Kibir,kin,merhametsizlik, şeytan huylarındandır. Bu konuda nefsimizi sürekli kontrol altında tutmalıyız. İnsan olana, Müslümana bu ve benzeri huylar yakışmaz.
Erkek kadın gibi olmaz. Eşlerinin yokluğunda harap olurlar. Yalnızlıkla her insan iyi geçinemez! Buna ilave olarak başka ihtiyaçları zikretmeme sanırım gerek yok ''erkek kadın gibi değildir''e...
Siz, boşandığınız kocanızdan başka nasıl intikam alacaksınız, adam zaten mahrumiyet hapishanesinin duvarları arasında çilesini çekiyor. Bence dua edelim de, tez biriyle,hayırlısıyla evlensin yeniden.
