ruhum göçmen bir kuş gibi,
balkonundan içeri giriyor.
önce uzunca bakıyorum varlığına,
dokunuyorum sonra,
dokuyorsun beni ilmek ilmek,
akıyoruz yoklukta,
sırrı bilinmeyen anlarda...
sevişmeler rüyadan ibaret sanki,
bitince, hiç yaşanmamış gibi...
hiç dokunmamış,
hiç sarılmamış,
hiç öpmemiş,
öpüşmemiş gibi...
ya kokun,
kokun nerede şimdi?
en çokta onun hasretindeyken,
en çokta yangınıma merhem iken...
yana yakılan anlar, zamanda kayboluyor sanki...
yaşananlar yavaş yavaş flulaşacak biliyorum.
hiç bir şey kalmıyor!
hiç bir şey kalıcı değil sevgilim,
kalbimdeki sancılı hasretim dışında...
o ölmeden geçmez biliyorum,
şikayetim de yok zaten, orada sen oldukça...
dudakların, dudaklarımdaydı düşünsene!
nefesimdin, nefeslendiğimdin...
doyumsuz ve arsızdım!
derken, ayrılık vakti kapımızı çalıyor!
sessizlik dört bir yanımızı sarıyor,
herkes kendi dünyasına yol alıyor.
şehirlerimizde yalnız akşamların koynunda,
kıvrılmış bir vav gibi ağlamaklı,
yaşanmış mıydı o anlar diye sorguda,
çalan bir şarkıda,
kendi kendimize sorarken,
ruhum göçmen bir kuş gibi,
balkonundan boşluğa,
kanat açıyor.
sonra her şey bir hayal oluyor...
https://www.youtube.com/watch?v=DIwvEWY2whg&feature=youtu.be
