Kavuşmayı hiç yaşamadık biz sevgili!
Kaç kez öldük, her umut sandığımız günün gecesinde..!
Güneşi göremedi ıslak gözlerimiz!
Kaç kez öldük, namluya sürülmemişken mermiler!
Doktorlar çırpınırken, tüyleri döküldü kanatlarımızın!
Uçmaları da kaybedince; yine, yeni, yeniden öldük biz..!
Ölmek deyince mecaz sanıyorlar sevgili!
Evet, bir ölüm meleği yoktu sahnede görünür ve biz tekrar tekrar ölüyorduk!
Göz yaşlarımızla yıkanıyordu teneşilerde, Yıkayıcılara mahrem, kavruk tenlerimiz!
Gassallar bizi görseler, taslarıyla dizlerini döverlerdi!
Biz yine ölmeye devam ediyorduk, iki aşık Kızkulesinin karşısında buluşurlarken!
Visal teğet bile geçmezken, yazgımız ölümü merkeze almıştı sevgili!
Usanmadan, vazgeçmeden ölüyorduk, özleye özleye..!
"İnna lillah ve inna ileyhi raciun" bu aşkın kader kapısıymış!
Yeni bir ölümle idraki de sır olmaktan çıkmıştı!
Yine de ümitsiz olmadık biz sevdiğim...
Ne de olsa muhteşem bir kapı daha vardı çalınacak:
"Sümme ileyna turceun!"
Söze nihayet verirsek sevgili:
Bu dünyada temiz bir niyetle sevenler,
Öbüründe visale ererler...
__________
(*) "Bizler, Allah için varız ve muhakkak O'na döneceğiz." [Bakara suresi:156]
