Sevdiğim huylarımdan, prensiplerimdendir: Biri bir şey almadan/yapmadan bana danışır, fikrimi sorarsa; iyi niyetimle, varsa tecrübem ile ona samimi fikrimi söylerim. Olumsuz gördüğüm, sakıncalı yönler varsa mutlaka gösteririm.
Ama
Fakat
Lâkin...
O birisi bir şey -örneğin araba- aldıktan sonra fikrimi sormuşsa, artık ona; niçin falanca marka almadığını, aracın çok yakacağını, vergilerinden...vs söz edip aldığına/sorduğuna pişman etmem! Artık ona söylenecek söz, iyi günlerde, kazasız kedersiz kullanması temennisi ile sevincine ortak olmaktır!
Ne yazık ki toplumumuzda bu prensibi ıskalayıp gönül yıkan insanların sayısı azımsanmayacak kadar fazla!
