Kaldırımlar, nice dertleri telaşları yerlerden kaldırdılar...
Kaldırımlar, çaresiz aşk hikâyelerini karanlıklarında sakladılar...
Kaldırımlar, Fazıl oğlu Necip ile oturup bir güzel ağladılar.
Kaldırımlar, Funda'nın sesiyle ruhları olduğunu ispatladılar...
Kaldırımlar, mutsuz evlerin kederli şahiti...
Kaldırımlar, ıslak gözlerin düşüp gömüldüğü mezarlık.
Kaldırımlar, hayata karşı mecali kalmamışlara tutamak.
Kaldırımlar, kalabalık gündüzlere inat, ıssız gecelerin koynunda uzun bir yalnızlık...
