Doğrusu artık sizden ümidimi kaybettim. Nasıl başardınız, hiç mi canınız sıkılmıyor, bravo. Artık dönmez bu adam faceboka.. Çok özleniyorsunuz..''
İlk zaman sıkılacağımı biliyordum. Daha önce de hesabımı kapatmış ama silmemiştim. Önceleri bir boşluk oluyor, yerini dolduracak başka şeyler bulmak zor değil aslında. Zaten bloğum bir nevi günlük iç dökümü gibi. Elbette dostlarımı özleyip, merak ettiklerim var, herkese en kalbi selam ve sevgilerimi sunuyorum.
İnsan girdiği ortamın atmosferinden etkilenir, orayı gereğinden fazla ciddiye alırsa, incitici yorumlar mesajlar...kendi özel hayatından tat alamaz hale gelebilir.
Bir başka sevgili okurum ''..gerçekten sadece bloğunuzda mı yazıyorsunuz?''diye imalı bir soru sormuş. Niçin yalan söyleyeyim ki, pinterest ve tumblr da seven iki dostumun Murat Mesut paylaşımlarından haberim var bir de kitap alıntıları diye bir yerden söz ettiler, linki var henüz inceleyemedim, kime ait bir bilgim yok, sahibine teşekkür ediyorum, değer verip iktibaslar paylaşmış.
Dostlar,
Hayat kısa ve kuşlar kimsenin umrunda değil. Şiir seven üç beş kişi kaldık, bahar bir şey anlamadan geçti, yaz da akar gider, kala kala hazan kalır, hüzünlü bir hesaplaşma için kendimizle...
