Umudunu yitirir,
Yorgun düşer,
Lâkin şiirler ölmez...
İnsanlar ölür,
Şiirleri hece taşı gibi miras kalır
Ve her şiirin bir alıcısı,
Hatta katili, maktülü
Başrolü vardır da figüranı hiç bulunmaz...
Şiirler ruhumuzun ince ince süzülen ırmakları,
Ben gibilerin hüzünlerinin tekrarı...
Şiiri seven gönüllerin her daim sıcacık gözyaşları ve tazecik hüznü vardır.
Ne zaman bir şiir öldü derlerse inanmayın!
Şair ölür, şiirlerin başı sağ kalır...
