Kaygılarımız arttıkça bencilliğimiz de artıyor.
Artık kimse kimseyi eskisi kadar düşünmüyor, aramıyor, sormuyor...
İhmal etmekten ikmal etmek aklımıza gelmiyor...
Çok hızlı, çok hırslı yaşıyoruz.
Yaşamımız yassı bir taşı denizde hızlıca sektirmeye benziyor. Saniyeler içinde o taşın kayboluşu gibi günümüz de öylece kayboluyor...
İşte, ezanlar bir günü daha tükettiğimizi haber veriyor...
