'' Zaman her şeyin katili...''
Bazen,bazı şiirlerin/sözlerin şahsıma ait olup olmadığını hatırlamakta zorluk çeksem de; (çünkü bir sarhoşluk içinde ruhumun atıklarını döküp, bir daha ardıma bakmadığım çok olur, hatta redakte edilmesi gereken harf eksikliği ile kalanlar da az değildir.)
Zamanı mecaz bile olsa katil yapmam,yapamam. Dehre,kadere sitem edenlerden de asla olamam.
''kuşlar diyorum,
neden ölünce bağışlamazlar ki kanatlarını...?'' keza bu da şahsıma ait değil !
Yukarıdaki söz kesinlikle bana ait değil ve tumbrl'da şahsıma ait bir sayfanın olmadığını bir kez daha altını çize çize belirtmeliyim. (Bu da şüpheci dostlar için.)
*
Diğer bir mektup beni mutlu etti. Bir hoca, blogumdan bazı yazılarımın bazı kısımlarını sınıfta öğrencileriyle paylaşıp,üzerinden ders veriyormuş. Kendisine bu değer verişi için sonsuz teşekkürler.
*
Bir başka sorunun cevabına geçelim:
Yalanı sevmediğim için ve bunu dostlarımın iyi bildiğinden hareketle; bir konuda yemin ederek bana inanacak birisine belki mecbur kalırsam yemin ederim ama o kişiye tarifsiz kırılırım da...
Beni hayatta en çok ne üzer sorusuna gelirsek : Vefasızlık derim. Nankörlükle taçlandırılmış vefasızlık...
Maddi verdiklerimde gözüm olmaz, olacak olsa zaten vermem. Verirken de o kişinin buna değip-değmediğine bakmam; bakarsam çoğu kez o iyiliği yapmamam lazım. Allah rızası için ve iyilik yapmayı sevdiğim için yapmaya çalışırım. Birine hakkımı helal etmiyorsam,bu maddi sebeplerden değil, manevi olarak sevgimin hiçe sayılması, sevgime inanılmaması, sevgimin heba edilmesi sebebiyledir. Sevgi emektir ve o emeğe vefasızlık tekmesi, nankörlük tokadı atanları affedemez içim.
