Anneler günü, babalar günü sevgililer günü...
Onlara hangi hediyeleri alıp, nasıl verdiğinizi, özendire özendire, gururla, onurla gösterdiniz ve buna da
"paylaşım" dediniz! Oysa paylaşmak eskiden böyle yapılmazdı!
Annesi babası olmayana anne-baba olunur, o sevgi, o güven ve dahi maddiyat paylaşılırdı!
Anne-baba akraba, eş-dostlara sevgi-saygı için hatırlatıcı sömürü günlerine gerek kalmaz ve böyle günler çıkartarak onları kaybetmişlerin boşluk hissine darbe vurulmazdı!
Eskiden "Olan var olmayan var!" denilip mahrem şeyler, özel şeyler ve bazıları için imkânsız şeyler sessizce, gösterişsizce, adabına, usülüne göre alınır, verilir, yapılır, kimse incitilmezdi!
Sevgilisi olmayan, sevgilisini kaybetmişlerin kafasında tek taş kırılmaz ve hiç kimse sevgilisini ulu orta öpmeyi aklından bile geçirmezdi eskiden..!
Eskiden insanlar kıskanılması gereken değerlerini kıskanır, korur ve savunurlardı ve sahip olduklarıyla da kimseyi kıskandırmazlardı!
Eskiden göz hakkı, kul hakkı vardı! Bir de bu hakları yaşatan kadim bir gelenek...
