Bir daha utanılacak şeyler görmez dünya diye umutlandığımız...
Ardından nice masum kanlarını kuruttuğumuz!..
Bir de ağlama duvarı var, çocukları anneleri ve vicdanları ağlatanların ağladığı(!)
Ahların arşı âlâya yükseldiği etrafı mübarek kılınan coğrafyadan...
Değil mi ki bebekler, çocuklar, kadınlar ölüm listesinde yalnızca birer istatistik,
Değil mi ki insanlık değerlerinden böyle hayasızca soyunmuş...
Değil mi ki adalet enkaz altında...
Vah bize, yuh bize, utanç bize!..
