Yıldızlar nerede?
Bu gördüğüm her zamanki ay değil, başka bir şey...
Üzerimi örttüğüm yorgan değil, hicap!
Ah bu ekmek hem de taze mi?
Ne o, sular da akıyor, soğuk, sıcak...
Üstelik üşümek, korkmak da yok...
Anneler ağlamasın, olacak şey değil!..
Kimse uydurmasın, çocuk ölümleri ortaçağ salgınlarında kaldı...Tıpkı savaşlar gibi...
Artık kimse daha fazla toprak alıp, saltanat gururu peşinde değil.
Yirmibirinci yüzyıldayız beyim, herkesin güvenli bir evi, adil bir dünya var artık...
Huzur o kadar yaygın ve alışılmış bir şey ki, neredeyse cennetteyiz diyeceğiz..
İyi de yıldızlar nerede?
Ay neden sırtını dönmüş bize...
Beni neden kimse duymuyor?
Hey!
Kime söylüyorum..?
