Bilirsin, mutlu bir son gelmeyecek, onca med-cezirin ardından...
Yaşama sevincin, bir cümle ile donmuştur.
Zaman donmuştur, hayat durmuştur.
Gayen tepetaklak!
Hava durumun hiç değişmez; her gün puslu bir gridir, ara sıra yağmurların karıştığı...
Kalbinin aynı noktasında o aynı bildik sancı...
Deniz bitti, yol tükendi, hayat seni ansızın emekli etti.
Aşk seni emekli etti...
İçinde yanan bir kuzine sobası, üzerinde bir türlü pişmeyen kestaneler...Artık kar da yağmıyor. Hayat çok hızlı değişiyor, çirkinlikler artıyor!
Kaybetmek sıradanlaştı ömründe...
Belki de sevmenin sendeki bedeliydi, bilemedin.
Ah işte kızıl ikindilerin kokuları çekiliyor, güneş de gider birazdan!..
Kalbim!
Hâyâllerime kurban ettim seni!
Artık affetme beni!..
