Şair olsam, edebiyatın haberi olurdu!..
Gönlü kırık müteşairlik, meramıma bir yudum teselli oldu...
Dünya için kaygım, dünya denizine girerken var gibiydi...Sonrası bıraktım kalbim seni dalgalara, rüzgâra ve aşka...
Kırk kıta mı, kırkbin mısra mı?
Kırkından sonra gelen aşk mı?
Kırkıncı yaş olgunluk yaşı olduğuna göre, aklı başında bir sevda mı...
Kırk kere söyleyince hani olurdu?
Ben kırkbin milyon nefes söyledim de neden olmadı?
Kavuşmak bize sağır ve kör oldu...
Yalnızlık bahtımıza yazılmış yoldu...
Kalbim!
Ben senden razıydım.
Sen şekvacı olsan da hakkındır...
