Geceye sessizlik derdim.
Sabaha telaşlar...
Dilime tesbihatlar verdim.
Gündüze uzağa dalışlar...
Varolma endişesiyle yetindim.
Hep bir yerlerde birşeylerde.
Göz göze olabilme,
Yan yana durabilme,
Hiç olmasa düşünebilme.
İhtimallerine tutundum.
Göğsümde sancıyanı dertten bilmedim.
Gözümden akanı sevinç.
Sözümde biteni iyilik.
Yüreğimde yiteni hüzünden sildim.
Yine de yetemedim.
Yetiremedim.
Semaya yedi kat dualar yolladım.
Umutlarımdan kuyruklu uçurtmalar yaptım.
Ne kadar tutsak kuş varsa,
Hepsini bağışladım saldım.
Merhametin her türlüsünü sadaka ettim.
Tüm rüyalarıma hayırdır dedim.
Kaç güz geçti saymadım.
Ben hep baharı seçtim.
Söyleyeceklerim tükendi.
Ama duyacaklarım hayır!
Ben aşkın ateşine.
Ayağım çıplak bastım.
Herkesten herşeyi bekledim.
Ama sana konduramadım.
Şimdi suskun sevilerim.
'Ellerin deniz kenarı'
Demiş ya şair,
Beni ellerine götür.
Ölmeden dinleneyim...
Süeda
•••
Afsun
İsmini çizdiğim satırlar beyaz,
Üzerinde ruhtan bir kaftan.
Ne kadar ipeklere sarsam özlemi,
Saçları uzun, her yer yeksan.
Kaybolmanın bir dili olmalı,
Aşkını haykırmanın…
Seni bana bağlayan yollar konuşmalı.
Susmalı ise zaman susmalı.
Ne kadar biriktirdiğim varsa,
Hepsi seninle ilgili!
Gözlerimin gözlerinden hesabı olmalı.
Yeni yaktım göğsümü,
Taa sana geliyor ışığı.
Uzakların bir dili olmalı…
Konuşmalı yer ve gök,
Titrerken bir serçe soğuktan,
Ellerin onun olmalı.
Ve dahi sevişler,
İç çekmeler,
Gülüşmeler…
Saçlarımda asma yaprağı,
Olmayışlara kırılgan.
Sevilerim yalın ayak,
Yürümeye hakkı olmalı…
Kaç keresi yok,
Kaç feda vuslat!
Ne kadar yasak varsa vurmalı,
Her biri yüreğinden vurulmalı.
Seni sevmenin,
Ahh senin sevmenin,
Sevdamızın bir dili olmalı…
Süeda
