Ben hiç bir zaman senin ruhuma dokunuşun gibi, sana dokunamayacağım şu fani hayatta...
Örneğin gülüşlerinden dökülen gül yapraklarını toplayıp,gönül defterimin yaprakları arasında saklayamayacağım...
Bana nasıl bakardın,asla bilemeyeceğim.
Bir kez ''canım'' diyen ses tonunun ahenginde,raks edemeyeceğim.
Ben hiç bir zaman ruhumun sokaklarını işgal eden varlığının kapısından içeri giremeyeceğim...
Örneğin, nasıl bir kokun var,içime çekip sarhoş olamayacağım...
Ben hiç bir zaman...
Ben hep zaman...
