bir de yazamadıkları var insanın

Bir de yazamadıkları var insanın,
İçinde, derinlerde biriken,
Kabuk bağladıkça kanayan...
Bir avaz gözyaşları seline muhtaç,
Keşkelerin, pişmanlıkların girdabında,
En baba tusinamilere parmak ısırtırcasına...

Bir de yazamadıkları var insanın,
Hayatına yapışmış kene gibi canını emip tüketen...
Gecelerini karadan daha kara eyleyen...

Bir de yazamadıkları var insanın,
Damla damla içini kızıla boyayan,

Vuslatsız geçen bir ömre yanan.
Şiir verdirip, sır verdirmeyen...

Bir de yazamadıkları var insanın,

Konuşamadığı, kimselere anlatamadığı,

Boşluklarda yuvarlandığı...
Boğazında düğüm düğüm yutkunduğu,
Gönül mahzeninde saklı suskunluğu...
Bir de yazamadıkları var insanın,
Bir de yazamadıkları...