Tomurcukları göremeden yazın kavurucu sıcakları altında buluveriyoruz kendimizi...
Baharı yaşayamadan, kokusunu içimize çekemeden ve en önemlisi sonsuz kudreti tefekkür edemeden her şey çok hızla devrinde...Şairlerin aklı ağlasın, şiirden yana...
Sanki bu da bir ceza...
İlkbahar ve hüznü hazan nimetini de kaybettik...Ne de olsa önce kıymetlerine hayran oluşu kaybetmiştik...
Şairler ağlasın, o, sarının tüm tonlarıyla kalbi aşık eden sonbahar da eskisi gibi uzunca arzıendam etmiyor.
Artık 4 değil 2 mevsimli bir dünyadayız. Kış ve yaz ve ikisi de değişik. Yazın ani sağanaklar seller, afetler...Karsız kışlar soğuk ama kendisi gibi değil...
Seçilmiş yalnızlık da bir mevsim...Bu mevsimi yaşayanlar için kayıpların hesap defteri çoktan dürülmüştür.
