Boynu büküktü zamanların,
Güneşte üşüyor,
Ayazda yanıyorduk!
Çölleşmişti gözler!
İyileştirmekten uzaktı yağmurlar!
Sağırdı merhamet!
Kördü şefkat!
Nankördü insaniyet!
Hoyrat eller perde gerisinde,
Kan içmeye doymuyordu enaniyet!
"Ahir zaman böyle olur, sen sabra ve tevekküle yapış!"dedi bir ses!
Kaygım, yerini teslimiyete bıraktı.
Ne de olsa mülkün sahibi Hazreti Allah'tı...
