Düşsek kaldırdılar,
Ağlasak sarıp sarmaladılar.
Yağmura şemsiye, soğuğa sıcak oldular.
Açsak doyurdular.
Toksak yatak verdiler.
Sendelesek hemen baston misali bir el hazırdı...
Tutmadan, tutunmadan sevmeyi öğretmeliydiler bize...
Öğrenmeliydik ki, böyle havalarda havamız bozulmasındı...
Belki o zaman ayrılıklar bize mezar olmazdı!
Tutmadan, tutunmadan...
Vedalarda ayarımız bozulmadan,
Yeniden başlayacak,
Yeniden hayata tutunacak kadar...
Tutmadan, tutunmadan sevmeyi öğrenemedik...
Tutmadan,
Tutunmadan...
