Ah çocuk..
Bazen ne kadar şen-şakrak,
Deli dolu
Ve çılgınsın..
Taşıyorsun, çağlayanlar gibi,
Bendini aşarak ilkbaharlara...
Böyle olmanı seviyorum.
Ah içimin garip çocuğu..
Bazen dudaklarını büküyorsun, yetim gibi,
Ve bunu genelde gün batımı yapmak adetin oldu..!
Ve aynı şarkıyla.
Ve ben seni ne elma şekeri hayallerle,
Ne de umut oyuncaklarıyla kandıramıyorum...
Ah içimin mahzun çocuğu,
Ne olur, ne olur..!
Sakın büyüme...
