Nasıl güzel, derin, latif bir roman yazmış. Evet roman diyorum, bu derinlik başka türlü izah edilemez.
Rüveyda'ya Mektuplar'ı dahi bir başka açıdan izah eden bir tanımlama... Kitapta Murat, hayali bir kadını -bila teşbih- inşa eder. Beklediği, istediği, özlediğini melankolik derecede yazar ve yaşar.
Bunu yaparken de yani Rüveyda'yı beklerken de kendisiyle buluşur, yüzleşir.
Rüveyda ismi, zamanla simgeye dönüşerek, başka kişi ve olayları peçeleyen sır/simge olur. Bazen anne/evlat, bazen sevgili ve bazen güzeller güzeli kainatın övüncü (sav) ...
Bekleyen, beklerken boş durmaz. Tefekkür dağlarında, mağaralarında, okyanus diplerinde, yıldızların gölgesinde gezinir. Muhasebenin çilesinde erir.
Daha konu etrafında uzunca yazılabilirdi ama... (Telefon klavyesinden bu kadar.)
Yine üstadımızla bitirelim:
"Yüksek sesli kahkahalar ne garip değil mi?
Hemen belli ediyorlar sesi kısılmış acılara maske olduklarını..."
Hemen belli ediyorlar sesi kısılmış acılara maske olduklarını..."
Haşmet Babaoğlu
