geç kalınmış hikayelerde
vardım hep!
başrol benimdi...
bütün ayrılıklar,
bütün hasretler,
adıma ısmarlanmıştı.
geç kalınmış hikâyelere
yuvarlanıyordum hep...
başrol benimdi...
gözyaşı gecelerinde,
mumların gölgesinde,
sabahlamak bana yazılmıştı.
geç kalınmış hikâyelerde
geçiyordu adım...
başrol benimdi...
gül kokulu tebessümler eşliğinde,
sonu vedalarla muştulanmış,
bütün ödüller bana!..
geç kalınmış hikâyelere
vardım hep.
henüz ironisi taktir edilmemiş,
aynalarda dans eden gölgeler!
ve
zarfı açılmamış,
sırasını bekleyen,
nice hüzün dolu senaryolar...
dedim ya:
başrol benimdi...
