İstanbul
İlk acıyı keşfettiğim şehir
Dudaklarımda kemal bulmuş yaşamak
Renk şekil biçim olarak
Donuk ay ışığı kirpiklerimde asılı
Kendi güzelliğinden
Kendi aşkından mahcub bir yolcuyum.
Sen öpmeden önce yanaklarımı
İstanbul öpsün.
Yaşamayı dillendiren yıldızların türküsü bölünsün.
Kıskançlığımın alnından toprak öpsün.
Cıvıltılı cins-i latif sesler ruhunu doldursun
O cânım huzurda gezinebilmelisin, ey şair.
Ben bir başka kentte buz
Sen, içime yağan çöl yağmurunun
Gül kokan kıvamından habersiz
Ruhuna yaz!
İster miyim her yanın karakışla donansın.
Kıskançlığımın alnından toprak öpsün.
...
Aslında
Herkes ayaz istasyonlarda kendi şiirini arardı.
Şair ise kalkıp ayaz vurmuş herkese çay koyardı.
...
Demi çoğaltma,
İçimin ayazını dindiremezsin ey şair !
ES
