hep şiirlerinden severler şair adamı!
kimse bilmez dipsiz bir yalnızlıkta,
avazlar içinde kaybolmuş ruhunun sancılarını...
kim sever hüznünden,
zaaflarından,
acılarından,
katmerleşmiş yalnızlığından..?
hep şiirlerinden severler şair adamı!
sanırlar ki her an romantik bir beyaz atlı!
kim sever öfkelerinden!
kim okşar çocuk ruhundan,
kim tutar üşüyen ellerinden?
kim sever,
her şeyiyle,
gözünde zerre küçültmeden..?
hep şiirlerinden severler şair adamı!
çok zaman kime yazdığıdır ilgi alanları...
yazan kadar yazılandır merakları!
oysa bir şair,
birinde binler,
birinde inler...
binlerde birler...
kim sever,
bir gönülde kalmamaya ant içmiş,
küstürülmüş bir şairi kim?
hep şiirlerinden severler şair adamı!
ruhundan damıtıp akıttıkları,
mürekkebi kan rengi yazdıkları...
kelime kelime doğradığı kalbi,
söyleyemedikleri ile,
tercümandır güzel yüreklere...
hep şiirlerinden severler şair adamı!
rukh gibidir bir şair,
hüznün tonlarından melodiler çalar
kalbi diri olanlara...
şair diyorum,
kafiye.vezin, hece için samimiyeti
kaybeden şaklabanlardan söz etmiyorum!
kalbi dilinde olanlardan söz ediyorum...
hep şiirlerinden severler şair adamı!
kim sever zaaflarına etiket günahlarından?
olmazlara kanat çırpınışlarından...
bir mavera hayaliyle can çekişen,
masum gözyaşlarından...
kim sever kim,
çıkarsız, beklentisiz, sebepsiz, nedensiz
kelimeler arası bir saltanatın tahtında
ha düştü düşecek bir şairi kim..?
