''Shakespeare :
'Kendimi her zaman mutlu hissederim.
Neden biliyor musunuz? Çünkü hiç kimseden bir şey ummam. Beklentiler daima yaralar..' demiş.
İnsanları çok seviyorum, sevgime sevgi, vefama vefa bulamayınca yaralanıyorum!
Bu konuda kendime çeki düzen vermem gerektiğini bile bile başarılı olamıyorum.''
*
Aradan geçen onca yılda ne kadar "çeki-düzen"verebildim bilmiyorum ama şu Hz.Mevlâna uyarısı konusunda sınıfta kaldığım kesin! Bir dostum hep uyarır:"Sevgini, değer verişini çok fazla gösteriyorsun. Sonra karşındaki şımarıp bunu istismar edince de sükut-u hayale uğruyorsun!" diye. Teşhis tam yerinde bingo dedikleri gibi. Yoksa salt övüp bir menfaat beklentisi yani dalkavuk gibi olma düşüncesi bile iğrençtir benim nezdimde...
Bir diğer husus;
Gerçekten bazı insanlar sanki övülme (iltifat) makamı gibiler!
Övene bir gün de ben bir jest/iltifat yapayım demek akıllarından bile geçmez!
"Ah benim beşeri aldanışlarım!
Herkesi kendim gibi sanışlarım!" demiş bir düşünür de...
Velhasıl insan nefes aldıkça, hayattan da alacağı bir şeyler hep olacak...
