Bu bahar, senin şehrinde, hatta sizin bahçede sana açmış bir kelebek (schmetterling) olsaydım...
Bahçeye, balkona her çıkışında omzuna, saçlarına konup seni koklasaydım...
Arılar misali ruhumun balını senin gibi enfes bir çiçekten yapsaydım ama hiç doyamasaydım...
Kelebek ömrümü hazan rüzgârları savururken yaprakları, son bir defa gözlerine b'akarak tamamlayıp, balkonundaki saksının kıyısında can verseydim!
Beni görseydin, pamuk ellerinle üzülerek alsaydın sıcacık avucuna... İlk kez dikkatlice bana bakıp iç çekseydin. Sonra o saksının içine gömseydin. Mezarım senin yaşadığın, kitap okuduğun, müzik dinlediğin, şarkı mırıldandığın balkonun olsaydı!
Ve sen bunu hiç bilmeseydin..!
