Oysa ne çoktum ben varlığınla.
Azaldım ve günlerin bir hükmü kalmadı. Geçen aylar da şu anlar gibi,
Umurumda değil artık...
İçimde bir şeyler öldü Rüveyda!
Halimin ahvalini sen anla!
Nefesimden geliyor rutubet kokuları...
Sessizce çürüyorum!
Önce sen gittin,
Şimdi sırada annem!..
İçimde bir şeyler öldü Rüveyda!
Selası okunmadığı için,
Kimseler duymadı!
İçimde bir şeyler öldü Rüveyda!
Önce sen gittin,
Şimdi sırada annem!
Azala azala bu ıssızlıkta can çekişiyorum.
İçim öldü Rüveyda!
Selamı şiire benzer şeylere,
Cesedimi de Kent parka gömdüm...
Hiç gelmediğin parka,
Yokluğumda belki uğrarsın Rüveyda...
