Sen herkesi taşırken kendini unuttun.
Başkalarını düşünmekten,
kendi ihtiyaçlarını erteledin…
Herkesi korumaya çalışırken,
kendini savunmasız bıraktın…
Birilerine iyi gelmek isterken,
kendini göz ardı ettin.
Ama artık dur...
Biraz da senin zamanın olsun.
Kendini dinle…
Kendini duy…
Kendine iyi davran…
Çünkü sen de önemlisin.
Senin de yorgunluğun değerli,
senin de gözyaşın kıymetli,
senin de gülümsemen özel…
Kendine vereceğin değer,
hayatına dokunacak en şifalı dokunuştur.
Unutma…
Sen de hak ediyorsun:
Sevilmeyi, dinlenmeyi, görülmeyi...
ve en çok da…
kendin tarafından sarılmayı.”
Arzu Denizyaran
