Kimsenin kimseye tenezzülünün, saygısının, sevgisinin, hatırının, hatırasının, vefasının...kısaca ve kabaca eyvallah'ının (müdânâ) kalmadığı/olmadığı; "unum aşım ondan mı geliyor"a kadar seviyesi düşmüş şu nankör çağda, bir de bana niçin inziva hayatı yaşadığımı, asosyal hücremde günbegün azaldığımı sorduklarında, uzun izahlar yerine, "zor adamım, insanı üzebilirim!" diye geçiştirmek daha kolayıma gidiyor, dedikten sonra nokta neredeydi şimdi o lazım,
