Bir yol nasıl bitmez, bitemezse,
Bütün seçeneklere inat, yol bitti!
Çıkmaz sokak tabelası boynunu bükmüştü,
Suçluyu da bulmuştuk!
Civatalarından biri düşkündü, düşmüştü, fark edemedik...
Yol bitti!..
Bir yol nasıl bitemezse, bu yol öylece bitti!..
Uzun soluklu bir maratondu,
Yormazdı da bizden biri mi yoruldu,
Muammasıyla, mümkünüyle, müşkülüyle işte yol bitti!..
Uzun gecenin hiç uyanmak istenilmeyen,
Uzun metrajlı tatlı rüyası gibi...
Yol bitti!..
Gök yüzüne bakmaya doyamadığım,
Orada gördüğüm yıldızları, baharları, benleri, tebessümleri, çiçekleri gözyaşlarımla suladığım günlere dalmışken,
Yol bitti!..
Artık ne sokaklar ne de yürünecek yol kalmadığına göre,
Öğrenilmesi gereken tek şey;
Anıları, yol'a rağmen canlı tutup, ellerini bırakmamak...
Sen yarım kalan şiirim,
Aralıksız dinlediğim şarkım,
Son nefesimde bile tamamlanmayacaksın...
Yol bitti diyordu ya bir müteşair,
Tam da öyle işte,
Aşka varamadan,
Yol bitti!..
[*] Ahmet Telli'nin sevdiğim şiirlerinden birini referans alarak, yine yaptım müteşairliğimi.
