Söylenememiş cümlelerin tohumları kaldı kalbimizin derinlerinde...
Bir gül kokusunda buldum saçlarını, avuç içlerinde saklıydı kavuşmaların tılsımı...
Gitmek isteyip de gitmediğimiz yollara döşendi gönlümüzün çaresizliği...
Ölmeden bir kez kokulu kokulu öpmeliydim avuç içlerinden...
Sonrası kolay olurdu, ölebilirdim sevinçten...
Avuç içlerin, şelalerimize havza olur, belki bizde içinde sır olurduk...
Kimseler bizi bulamazdı, bir masal, bir efsaneye göre diye diye...
