ey veda!..

karlı dağlarda donmak üzere uykuya dalan biri gibi,
hazan solurken yalnız ruhum,
sıcak nefesin kulağımdan aktı kalbimin derûnuna..
ey veda!..

sen Leyla ben Mecnun olabilirdik küçüğüm..
geç kaldık bu aşka, 
zamansız ve imkânsız..!
mevsimim geçti, 
ne de çabuk !
vedasız akıp gitmelisin, 
gözyaşlarımın selinde..
ey veda!..

ardına bile bakmadan, 

yaşamana bak sen, 
bana takılmadan..
nefesinin yangınından sonra, 
daha çok üşüyorum sevgili..
umuda umutla bakmıyor artık gözlerim..
çürümüş bir hayat donuyor günbegün ufuklarımda, 
renkleri ölgün şimdi gökkuşağının...

aşk beni tanısaydı, ağlardı..
sen beni yaşasaydın bırakamazdın..
dedim ya küçüğüm,
geç kalınmış bir öykünün,
çaresi bulunamayacak hikâyesiyiz artık seninle biz..
ey veda!..