Gece lapa lapa yağan kar, kirleri ve sesleri de örter...Fiziki olarak da bu bir vakıadır, karda seslerin altı kısılır.
Kar, kokusuyla yeryüzüne muhteşem bir ahenk ve sessizlikle, konfeti gibi süzülür...
Oysa yağmur, sesleri bastırmak hususunda karın aksine sesli gelir. Yağmur kar kadar sabırlı değildir, susmayanlar olursa, göklerden gürültüler ve yıldırımlar eşliğinde inmesini de bilir! Adeta "ses benim" der ve onun da toprakla buluşmasında mis gibi sessizliğin kokusu yayılır, duyan ruhlara....
Burnuyla her canlı kokuları alır, ruhuyla er can...
Kulaklarıyla her canlı sessizliği duyar, ruhuyla er can...
Yorgun dünyamızın sessizliğe ne çok ihtiyacı var.
