"Sizin hiç babanız öldü mü?
Benim bir kere öldü kör oldum!"
Cemal Süreya
*
Ölür, herkes an gelir ölür!
Ölüm dedikleri, yok olmak değil,
Ayrılıksa geçici, daha çok özleyip, daha çok kıymet bilelim diye...
Ölür, her can taşıyan an gelir, mutlaka perdenin ötesine geçer!
Gidenleri kucaklar, dünyadakilerden haberler götürürler...
Ölür, her nefs an gelir, mutlaka o kapıdan geçip gider!
Karacaahmet'te babam ve annesi...
Seneler öncesi seksenyedi idi son güncesi!
En sevdiğim hazan mevsimiydi,
Toprağa verdiğimizde ikindiydi!
Dökülen sarı yapraklara karışıp gitmişti!
Babam öldü diye, kör ve nankör olmadım!
Gelen giderdi, unutmadım!
Sitem edip de Hakkı darıltmadım!
Islanmış dualarla, tevekkülle uğurladım.
Sözün özü, kural böyle, düzen öyle!
Yaradanın takdiri böyle!
Asıl yurdumuz biraz ötede!
Gidenler sırasını savdı bir kerede!
Unutmayın sıra bizlerde!
