Çocukluğumla başladı her şey...
Üsküdar'ı özlemeyi bıraktım ilkin...
Üsküdar demek...neyse uzun hikaye...
Sonra...
Babamı, annesini, eniştemi, amcamları, arkadaşları, kuzenleri, dedemi, anneannemi, dayımı...
O kadını, bu kadını, şu kadını...
Masumiyeti, çocukları...
Canımdaki canları...
İçimde ve dışımda ölen ölene...
Giden gidene...
Anlayacağın,
Özlemeyi öldüreli hayli zaman oldu...
Kaybetmek ve özlemeden takılmak...
Adı nasılsa yaşamak...
Kadim bir söz: "Acı patlıcanı kırağı çalmaz."der.
Ha bir eksik, ha bir fazla...
Ha Ayşe ha Fatma...
Dedim ya
Özlemeyi öldüreli hayli zaman oldu canım ya...
Özlemeyi öldüreli hayli zaman oldu...
Yüreğimin o kısımları
Çoktan nasır tuttu...
