Kimsenin kimsenin hatrını gözetmediği hoyrat zamanlara kaldık!
İncelikleri gören o ince fikirli, naif insanlar sanki hep birlikte dünyadan göç ettiler...
Kimse kimseye saygı duymuyor.
Kutsallara saygı duyulmayan bir dünyada, insana saygı duyulabilir mi ve böyle bir dünyada huzur, bereket olabilir mi?
Şehirler gürültüden yorgun...
Şehirler merhametsizlikten suskun...
Ve şehirler öfke yumağı olmaktan ölgün...
Tek tesellin şu kısa dünya hayatında bir kaç zarif gün ve insan görmüş olman. Yad edeceğin bir şeyler, teselli...
Sevgili Kalbim,
Bir süre daha üzülüp, incineceksin.
Sabret,
Çoğu bitti, azı kaldı...
