"Uçuyorum sanmıştım,
Meğerse
Düşüyormuşum..."diye yazdıktan sonra aforizma olarak daha önce yazılmıştır diye arattım, varmış...
Benzer acılar, benzer şeyler yazdırabiliyor insanlara...
"Söylenmedik sözün hasreti dudağımda"¹ değilse de daha önce yazılmış bir şeyi, kalemimdenmiş gibi sunma yanılgısı da beni çok üzer.
"Her gün bir yerden göçmek ne iyi.
Her gün bir yere konmak ne güzel.
Bulanmadan, donmadan akmak ne hoş.
Dünle beraber gitti, cancağızım,
Ne kadar söz varsa düne ait.
Şimdi yeni şeyler söylemek lazım."²
Bense aynı benzer şeyleri, farklı ruh iklimi ve duygu atmosferinde söyler gibi yaparak kendisini oyalayan avare bir müteşair... İddiasız kendimden kendime kendimce...
Ne göçebildim ne konabildim.
Bir muammanın ortasında kendi gölgeme tosladım..
Hani İbrahim Ethem hazretlerinin, bazı zamanlar söküğünü dikip tekrar söküp diktiğini gören birine verdiği cevap gibi: "Nefsimi oyalıyorum."
Bir yudum teselli anlayacağınız...
İnsana kelimeleri ve okumayı öğreten Rabbimizin merhametine sığınarak...
¹ Necip Fazıl Kısakürek
² Hz. Mevlana (ks)
