Bizim değer verdiğimiz insanlar başkalarına değer verir
Bize değer verenleri de biz görmeyiz işte eyle..."
*
Evet çoğu zaman da elde etmek için çabalayıp, elde edip, kavuştuğumuzun da kıymetini, kıymetlimiz olduğunu unutuveririz...
Belki bize yangınlarda olup mutlu edecek doğru kişi, usanmadan bekleyen ve bir küçük olurumuza her şeyini adayacaktır...
Pardoks...
Gönül tuhaf bir labirent.
Kimi neyi ne vakit ister belli değil.
Mutluluk, huzur kimin ağuşunda belli değil. İnsan bilse hiç gönül kapısına kadar gelmiş fırsatı kaçırır mı diyesim var da ben hariç yine de!
Belki de yeniden deneyemeyecek, başlayamayacak kadar, usanmış bir yorgunluktur engelimiz.
Derin konu...
Orada bombalar, burada kızıl bir teras yazdan kalma bir gün batımına veda ediyor...
Not: 23. Ekim akşam üstü yazıp yayınladım, pazar günü gibi yayına almış blog. Düzelttim.
