Büyük ayrılık kapıda demektir!..
Sevdiklerimizden, herkesten ayrılacağız...
Çokluk, makamlar, ruhumuzda ve bedenimizde yaşadığımız hazlar...
Anne- baba evlatlar...
Arkadaşlar...
Herkes ve her şeyden ayrılış...
Dünyayı terk ediş.
Bir daha belki sonsuza dek görememek var...
Belki bazılarıyla hesap ve haklaşmada son bir kez...
Okumuştum, cennetlikler ve cehennemliklerin arafta vedalaşmaları 500 yıl sürecekmiş...
Kalbinde zerre iman olanlar eninde sonunda cennette kavuşacaklar...
Esprisi de yapılır edebiyatta; adam mahsus aşkına hakkını helal etmiyor ki, mahşerde bir daha görebilsin diye...
Şarkı diyor ya: "Ölünce sevemezsem seni..."
Sahi ölünce insan unutur mu?
Hz. Ömer (ra) efendimiz bunu merak ederek Sevgilimize (sav) sorar der ki: "Ya Rasulallah, kabirde bu aklımla mı olacağım?"
"Evet" cevabını alınca rahatlar. Mealen o zaman sorgu meleklerine cevapları verebileceğini söyler.
Sorgu iyi geçmişse, dünyadan öteye geçen kişi; aile, akraba, arkadaşlarıyla da (izin verilenlerle) görüşüp hasret gidermek mümkün olacak.
İmam Şarani hz. (ks) "hatta"der "evin kedisini bile sorarlar yeni gelene..."
"Ölünce sevemezsem seni" şarkısı enfes bir hüzün dokur benim içimde.
Ölünce unutursam seni...
Ah büyük ayrılık!..
Bu gece öl, yarın en geç ikindide üzerine kürek kürek toprak atılacak.
Adın bile Murat iken "cenaze" olacak!..
İlk günden unutulmaya namzetsin...
Artık yalnızlıklar evinde yapayalnızsın...
Anne karnında zişuur olsak ve bize bu dünya anlatılsa, aklımıza yatması için ikna edilmemiz gerekirdi.
Düşünsenize iman ettiğimiz melekleri göreceğiz. Hep merak ederdik. Daha neler neler...
"Ayrılık, aman ayrılık,
Her bir dertten âlâ yaman ayrılık..."
