Haberler hiç açıcı değildi!
Haberler, şiirlere sıkılan kurşunlar gibiydi!
Bu yüzden ölüler coğrafyasında,
Aşklar da ölü doğuyordu!
Çocuklar annesiz,
Anneler kocasız!
İnsanlar evsiz,
İnsanlar yurtsuz!
İnsanlık mülteci!
Kaç AYLAN bebeği daha denizlere kurban verdik!
Bombalanmış evlerin enkazında bıraktık,
Yüzü hiç gülmemiş minicik hayatları!
Biz aslında insanlığımızı toprağa gömdük!
Şaka değil arkadaş!
Ölüler coğrafyasında aşka vakit yok!
Su yok, yol yok, okul yok!
İçebilirsen göletler 6-7 kilometre ötede.
Taşıyacak mecal yok!
Umut yok!
Bıkkın insanlar coğrafyasında aşk kimin umrunda?
Ekmek yok!
Şiirler şiir değil!
Sen ağıtlardan haber ver!
Gözlerine sor hele bir!
En son hangi mazluma ırmak oldular?
Cüzdanını da unutma ha!
En son kimler için açtı kapılarını?
Haberler vicdanlara sıkılan kurşunlar gibi!
Şiirin bilinmediği ölüler coğrafyasında,
Ağıtların mürekkebi insan kanı idi...
