Hissediyorum;
Bir Kuş Narinliğindeki Yüreğin Koca Dağların Arasında Duruyor...
Gökkuşağın Çalınmış,
Renklerinin Hepsi Griye Boyanmış...
Gölgeler Arasında Oluşan Sonsuz Bir Boşluktasın...
İçindeki Çocuk Kıpır Kıpır Olsa da,
Ne Bedeninde Güç Kalmış,
Ne de Uzanacağın Tek Bir Düşün...!
Bir Mevsim Daha Göçerken Ömür Defterinden,
Ne Durgun Sularda Yüzdüreceğin Hayallerin,
Ne de İçini Coşturacak Tek Bir Sevincin Var...
Oysa ki Başka,
Bambaşka Bir Hikayen Olmalıydı Senin...
Umutsuzluk,
Unutulmuşluk Gözlerinden Yağmamalı,
Ellerin Yüreğinin,
Gözlerin Düşüncelerinin,
Dilin Sustuklarının,
Yüzün Yaşanmamışlığın Haritası Olmamalıydı...
Ki,
Hayatında Her Şey Kırık Dökük,
Her Şey Paramparça,
Her Yer Adressiz
Her Yol Çıkışsız Labirent...!
Bir Yanın Sonbahar Solgunu,
Bir Yanın Zemheri Kışı...
Bir Yanın Fırtınaya Tutulmuş,
Bir Yanın Kör Kuyu...
Bir Yanın Hazana Hüküm Giymiş,
Bir Yanın Bir Buz Dağının Zirvesine Sürgün Edilmiş...
Ki,
Sen Soğuk Bir Kışın Koynunda,
Düş Kırıklıkları Kadar Gri,
Umutsuzluklar Kadar Siyahsın...!
Hani...!
Nerede Her Şeye Karşı Koyan Düşlerin?
Gökkuşağına Astığın Hayallerin?
Oysa Sende Bilirsin Ruhun Umuda Olan Özlemini...
Bedenin Sancılı Bekleyişini...
Geceyi Uzun Eden,
Zamansız,
Mekansız,
Tarifsiz Sızıları...
Düşlerin Başka Baharlara Kalmadan,
Ümitlerin Sessizliğe Demir Atmadan,
Bil Benim Bildiklerimi...
Gör Gördüklerimi...
Duy Söyleyemediklerimin Sesini...
Her Şey Olmak İsterken,
Bir Hiç Olarak Yaşama Hayatın Sayfalarında...!
Ki,
Umut Bir Kez Düştü mü İnsanın İçine,
Ümide,
Sevince Açılır Yüreği...
Yıldızlar Gibi Aydınlatır Karanlığı...
Boş Ver...!
Varsın,
İhanetler Dokunsun Sevgine...
Dikenler Tutuşturulsun Ellerine...
Varsın Duyulmasın Kalp Sesin...
Bilinmesin Değerin...
Zincirlere Vurma Kendini...
Boşluğa Savurma Düşlerinin Küllerini...
Umutsuzlukta Tüketme Kendini...
İç Sesini Uğradığın Son Rıhtımda Bırakma...
Nefesin Kesilinceye Kadar Koş Düşlerinin Seni Götürdüğü Yere...
İşte O Zaman Sıcacık Bir Mevsim Konacak Parmaklarına...
Gerçeklik Değince Düşlerine,
Özleme Batırılmış Yürek Kalemin Şiirler Dokuyacak Sayfalara...
Eğer Beni Dinlersen;
Hayallerinin Coğrafyasında Üşütme İçinin Ümitsiz Bekleyişlerini...
Kendine Yenilmişliğin Karanlığına Asırlık Göçlerin Bitir...
Ümitlerini,
Yarınlarını Yok Pahasına Satıp,
Kendini Yıldızsız Gecelere,
Güneşsiz Günlere Mahkum Etme...
Dur,
Daha Bitmedi Diyeceklerim... !
Umuda Yelken Açman,
Sevgiye Yol Alman,
Mutluluğa Ulaşman,
Hayatına Anlam Katman İçin Bir Sebebin Olmalı...
Ki Sen Kendine Giden,
Kendinde Başlayan,
Kendinde Biten Yolların Rehberisin...
Bir Düşe Tutunur,
Bir Yıldıza Dokunursan,
Hayat;
Umudu,
Sevinci,
Sevgiyi,
Mutluluğu,
Baharı,
Gökkuşağını,
Bulutları,
Masmavi Gökyüzünü,
Tüm İklimleri Zamansızca Verir Sana...
Sevda
