[1]
Cana can gibi yakındı.
Şuh kahkahaları vardı,
Hem şiirden de anlardı...
Ebruli bir kadındı!
Yaşanmamışlıkları içinde saklardı!
Yine de hayattan zevk alırdı.
Hem şiir de yazardı...
Ebruli bir kadındı!
Aşk için yaşardı...
Çok da güzel hâyâlleri vardı.
Hem şiir gibi kadındı...
[2]
Ebruli bir kadındı!
Griye hiç aldırmadı!
Kendi yoluna inandı!
Şiirler arası yol aldı...
Ebruli bir kadındı!
Issız bir adama rastladı!
Büyük bir aşk yaşarım sandı!
Gördüğü yalnızca bir mısraydı!
Ebruli bir kadındı!
Her kadın kadar o da yandı!
Adamdan şiir çıkar, aşk çıkmazdı!
Kadın bir daha da o şiire inanmadı!
[3]
Ebruli bir kadındı!
Asla renklerini soldurmadı!
İnanarak azimle aşkı aradı.
Umuyordu bir şiirde rastlayacaktı!
Yalnızlıktan çok korkardı!
Geceler boyu Allah'a yakardı!
[4]
Ebruli bir kadındı!
Hayatı kitaplarda yaşardı!
Aşktan da insanlardan da kaçardı!
Adam kalbinde sancı!
Sancı adamda akşamcı!
Adamdan kaçamadı!
Kimse kavuşamadı!
