Ben seni, görmeden,
Sesini duymadan da
Sevebilirim...
Ben seni, sohbet etmeden,
Sana sarılmadan da
Hissedebilirim...
Ben seni, sen anlatmadan da
Anlayabilir, içimdeki mahzun adama anlatabilirim...
Ben seni, her gece uyurken,
Üzerini örtebilir,
Saçlarına dokunabilir,
Usulca öpebilirim...
Ben seninle yeni doğan günü selamlayabilir,
Yüzünün hâyâl denizinde yüzebilir,
Ve her günü sen varsın diye yeni baştan sevebilirim...
Ben sana son nefesime kadar,
Şiirler yazabilir,
Şarkılarla hasretimi kanatabilir,
Çaresizliğime alışabilir,
Böyle melankolik bir esaretin gönüllüsü olarak,
İçimin çöllerinde seranatlar yapabilirim...
Ben seni sen olmadan da sevebilirim...
Kim demiş sevmek iki kişiliktir diye..!
