Her vadesi dolmuş vakte, bir sebep mührü, ezelde kazınmıştır!
Maverada donup kalacak o yorgun gözlerin..!
Son bakış!
Ve biraz da ıslak!
Metelik vermediğin dünya hayatın artık sonlanmış olacak!
Merak ettiğin o kadar çok şey var ki, az önce perdeler kapandı, perdeler açıldı ve görmeye başladın!
Unutuluştan umuluşun kucağına...
Bundan sonra gördüklerine, göreceklerine zaten durmuş olan kalbin dayanamazdı!
Dünya herkese aynı gibi gözüken farklı yüzünü gösterir.
Her kalbi (manevi) rengine göre, bir şeylere talip olarak yorar sahibi...
Bazen bunlar değen şeylerdir, bazen de yazık bir say-u gayret!
"Nasılsın?"sorusunu oldum olası sevemedim!
Bazen "ölürken belli olacak!" demişliğim de vardır. Ölürken, ölüm anında..! Yüzüm, hüzünlü ve huzurlu bir tebessümün kıyısından uçmaya hazırlanıyorsa "iyiyim!"
