Maviyi unuttu gözlerimiz!
Gül nasıl kokardı, gül bile bülbülden sorar kendisini!
Avuçlarımız zaten artık gül kokmuyor!
Dümdüz yatar uyuruz.
Rüyalar misafir gideceği insana hasret umutsuz!
Ruhlar şefkate aç, mideler inadına tıka basa..!
Maviyi unuttu gözlerimiz!
Kanat çırpar kuşlar,
Rızık bekler kediler, bilmeyiz!
Vara alışığız, yokluğu görmeyiz!
Bir acaip virajda, iniltisiz ölmedeyiz!
