en çok da geceleri...
yabancı sesler çepeçevre sarıyor ruhumu,
gölgeler kesiyor yolumu,
duvarlarda cirit atıyor,
sessizliğin ayak sesleri...
sahte tebessümlerim,
yorgun düşüyor yastığımın,
ıslak köşesine...
yanağımı okşayan yastığımla,
teselliyi bulurken,
piyano tuşları, kulaklarıma;
yeni bir hüznü fısıldıyor..!
ağır aksak gibi görünen,
aslında hızlı akan zamanların,
açık kalmış ağzının kenarında,
bir kuyuya düşecekmişim gibi apansızca,
yavaş yavaş eriten şarkıları,
erimeyen hüznüme ekleyerek,
söylenmedik kelimeleri,
içimin avazlarına hapsederek,
dibin dibine düşüp kaybolmak istediğim zamanlar
Cem Adrian dinlerim hep...
sakın siz de benim gibi yapmayın !
sakın şarkılar eşliğinde binlerce kez ölmeyin..!
