''Yine sensediğim gri günler içinde yüzüyorum.
Yine her şarkıdan sen çıkıyorsun...
Dönüp duruyor sultani yegâh...
Dönüp duruyor başım seni anarken..!
Dönüp duruyor,
Akıp giden günler içinde sendeleyen, sen diyen kalbim..!
Rüveyda kalbimde bir süveyda gibisin..!
Düşümde gördüm. Mektubun gelmişti. Uzunca satırları içtim, içtim...kanamadım!
Onca kelimeden bana kalan, ''üşümek'' oldu!
Özlemek zaten içimizde ve hep baki!''
Hayır kalbim!
Ne yapıyorsun?
Rüveyda'ya Mektup yok artık!
İçinde gönlünün sayfalarından dışarıya taşmasına izin yok!
Sus!
Üzmelerimden yorgun düşürdüğüm zavallı kalbim sus!
Bir rahat yüzü göstermediğim, mazlum saf kalbim, sus!
Bunca yıldır katlanır durursun bana,
Ben aşka kanatlanmak için sana etmediğim azapları tattırırken..!
Affet!
Kalbim!
Ne yediklerimde bir tat, ne hissettiklerimde bir haz!
Gözlerim her dem nehirlere karışmak için pusuya yatmış ince bir ırmak!
Aşktan nasibin, bal kavanozunun dışından, bala bakanlar kadar mı..?
Hadi tadını bilemedin, kokusunu da mı duymadın?
Çeşitli tarifleri içinden beğen beğendiğini..!
Reçetesini eczaneye götürmeden ondan şifa uman bir bedbaht gibisin..!
Kalbim!
Gözyaşlarımla yıkadığım çilesi çok kalbim!
Nevbahar senden uzak, aşk senden uzak!
Kelimeler arası yolculuklarda ne arar ne bulursan, ne anlarsan, ne anlatırsan o kadar..!
